Benim adım Canan. Sivas’ta doğdum ve İstanbul’da büyüdüm. Bir kız kardeşim ve bir de abim var. 18 yıldır Şikago’da yaşıyorum. Biz çocukken babam geçimini sağlamak için Fransa’ya gideceğini söyleyerek bizi terk etti. Annem bizim için çalıştı ama yeterli değildi. Ailemin ekonomik durumu iyi değildi ve çalışmak zorundaydım. Örgün eğitim alamadım ve uzaktan eğitim almak zorunda kaldım. 14 yaşında bir fabrikada çalışmaya başladım.Çalıştığım zaman kardeşim ABD’de yaşıyordu. Erkek kardeşim çocukluğundan beri çalışmış olsa da okula gidebildi. Üniversiteden mezun olduktan sonra öğrenci olarak Chicago’ya taşındı. Bu arada, dayım da Chicago’daydı. 1989 yılında gemi ile mülteci olarak gelmişti. Sonunda ailem – annem, dayım, kardeşim- daha iyi bir gelecek için beni ABD’ye göndermeye karar verdi. Çok genç olduğum için söyleyecek bir sözüm yoktu. Sonuçta, beni düşündüler ve benim adıma karar verdiler. Yine de, ABD’ye gelmek istemedim, ailem istedi. 3 hafta içinde çok hızlı bir şekilde vizemi aldım. Sevdiklerimle hiç zaman geçirmeden ve buraya gelmem gerekiyordu. İlk olarak, öğrenci olarak geldim ve abimle birlikte yaşamaya başladım. Abim dayım ile birlikte çalışıyordu. Ben ve abim 2 yıl birlikte yaşadık. Burada öğrenci vizesi ile kalmak istiyorsanız özel bir okula veya kursa gitmeniz gerekiyor. Bu kural nedeniyle buraya geldikten hemen sonra okula başlayamadım. Okula gitmem gerekse de, ailem beni çok pahalı olduğu için özel bir okula gönderemezdi. Bu nedenle mülteci oldum. Hiçbir şey bilmiyordum. O zaman, internete kolayca erişilemezdi ve ben çok gençtim. Kararlarını beklemek zorunda kaldım. Sonunda, 6 ay sonra bir devlet okuluna gittim; 18 ay sonra çalışmaya başladım ve kardeşimin yanından ayrıldım. Chicago’ya geldikten 2 yıl sonra hayatım için bir şeyler yapmaya çalıştım. Okula devam ederken işimden bir terfi aldım ve okulu bırakmaya karar verdim. Beni anlarsınız; Paraya ihtiyacım vardı ve para kazanmaktan başka bir şey yapmak istemiyordum. Para kazanırsam, hem bir kısmını aileme gönderebilirdim hem de daha rahat bir hayat yaşayabilirdim . Haftada 70/80 saat çalıştım ve haftada 400 dolar kazandım. Bu arada kira için 700 dolar ödemek zorunda kaldım. Türkiye’de yaşayan aileme ayda 300 dolar gönderdim. 2001 yılında yakın gelecekte eşim olacak Barış ile tanıştım. Başlangıçta yakın arkadaştık ve 4 yıl sonra bir ilişkiye başladık. 2007’de doğum günümde ondan bir teklif aldım ve nişanlandık. Bir yıl sonra, 2008’de evlendik. 2 yıl sonra, 2010’da hamile olduğumu öğrendiğimde, bulutların üstündeydim. Her şeyin daha iyi olacağını düşündüm. Ancak aniden bebeğimi beklerken kanser olduğumu öğrendim…
Devam edecek…
