İnsanların eski dönemlerden bu tarafa daha iyi yaşam şartlarına sahip olabilmek için diğer toplum ve insanlar ile temas halinde oldukları görülmektedir. Bu temasların özellikle endüstri devriminin ardından arttığını söylemek mümkündür. Buna verilebilecek örneklerden birisi de üniversitelerdir. Küreselleşen dünyaya ayak uydurabilmek, uyumlu olabilmek ve eğitim-öğretimde kalitenin iyileştirilmesi için çaba harcayan yükseköğretim kurumlarının, farklı coğrafya ve kültürleri tanıyan uluslararası öğrencileri eğittikleri görülmekte (Bozkurt, 2005), böylece, kendi kurumlarını uluslararası alanda tanınmasını da sağlamaktadırlar. Özellikle az gelişmiş ülkelerden, gelişmiş olan ülkelere yönelik yükseköğrenim taleplerinin artmasına karşı, bu ülkelerdeki yükseköğretim sistemlerinde öğrenci hareketliliğinin daha açık duruma geldiği görülmektedir (Demirhan, 2018).

Bu durumda günümüzde uluslararası öğrenci hareketliliğinin önemli bir düzeye geldiğini söylemek mümkündür. Gelişmiş ülkeler başta gelmek üzere dünya genelinde söz konusu öğrenci hareketliliklerinden pay alma çabasının zamanla daha önemli hale geldiğini de ayrıca belirtmek gerekir. Uluslararası öğrenci- ler eğitimlerinin ardından bulundukları ülkelerde kalabildikleri gibi kalkınma ve üretim hedeflerinde de önemli bireyler olarak görülmüşlerdir. Bazılarının da ülkelerine dönerek kendi ülkeleriyle misafir oldukları ülkenin arasında sosyal, siyasi, kültürel ve ticari alanlarda bir köprü görevi üstlendiği gözlenmektedir (Yar- dımcıoğlu vd., 2017).

Türkiye de bu konuda aktif olarak uluslararası öğrencileri kabul etmektedir. Bunun tarihsel sorumluluğun yanında siyasi, ekonomik, sosyal, stratejik ve kültürel bir gereklilik olarak ortaya çıktığını belirtmek gerekir. Öğrenci dolaşımı ülke ve kültürlerin arasında karşılıklı anlayış, iş birliği ve dayanışmayı arttır- maktadır (Kıroğlu vd., 2010). Bu nedenle öğrenci dolaşımı kamu diplomasisi ve dış politika stratejileri için önemli bir araç olarak değerlendirilmektedir (Özoğlu vd., 2012).

Araştırmanın devamını okumak için;